ഇരുട്ടിന്റെേ കമ്പളം പതുക്കെ വകഞ്ഞുമാറ്റി പുലരി വെളിച്ചം മെല്ലെ മെല്ലെ ഭൂമിയിലേക്ക്‌ എത്തി നോക്കാന്‍ തുടങ്ങി.കാടും മേടും കടന്നു രത്നാകരന്‍ യാത്രചെയ്യാന്‍ തുടങ്ങിയിട്ട് മണിക്കൂറുകള്‍ ഏറെയായി ,ഇന്ന് ഒന്നും കിട്ടിയിട്ടില്ല.കുടിലില്‍ തന്നേയും പ്രതീക്ഷിച്ചിരിക്കുന്ന ഭാര്യയേയും മക്കളേയും ഓര്ത്തവപ്പോള്‍ ക്ഷീണമുണ്ട് എങ്കിലും ഒന്ന് വിശ്രമിക്കാന്‍ പോലും ശ്രമിക്കാതെ അയാള്‍ കാത്തിരിക്കുകയാണ് .വിചനമായ ആ കാട്ടുപാതയിലൂടെ വരുന്ന സഞ്ചാരി കളില്‍ നിന്നും പിടിച്ചു പറിച്ചു കിട്ടുന്ന ധനം ഉപയോഗിച്ചാണ് കള്ളന്‍ ആയ അയാള്‍ തന്റെ് കുടുംബം പോറ്റുന്നത്. അതില്‍ അവനു യാതൊരു വിധ കുറ്റബോധവും തോന്നിയിരുന്നില്ല ത്രേ! കാരണം എന്തെന്നോ ?അവന്‍ ജന്മം കൊണ്ട് കിരാതനാണത്രേ.ഭഗവാനെ കുറിച്ചോ മോക്ഷത്തെ കുറിച്ചോ കേട്ടറിവ് പോലും ഇല്ലാത്ത മോക്ഷണം കുലത്തൊഴില്‍ ആക്കിയ ചെറുപ്പകാരന്‍ !
എത്ര കിട്ടിയാലും അന്നന്നത്തേക്ക് മാത്രം ഉപയോഗിക്കും എന്നല്ലാതെ കിട്ടുന്നതില്‍ നിന്ന് എന്തെങ്കിലും ഒന്നു മാറ്റി വക്കാന്‍ കഴിയാത്ത അവനു ഒരു ദിവസം പോലും തൊഴില്‍ ചെയ്യാതെ ഇരിക്കാന്‍ കഴിയുമായിരുന്നില്ല .
ഇന്നിപ്പോള്‍ അര്ദ്ധക രാത്രിമുതല്‍ അയാള്‍ കാത്തിരുന്നിട്ടും ആരേയും കാണാഞ്ഞു നിരാശയോടെ തിരിച്ചു പോകാമെന്ന് കരുതിയപ്പോള്‍ ആണ് ,അതാ വരുന്നു സപ്തര്ഷി്കള്‍!
കണ്ടിട്ട് സന്യാസികള്‍ ആണ് എന്ന് ഒറ്റ നോട്ടത്തില്‍ മനസ്സിലായെങ്കിലും ഇന്നൊരു ദിവസം തന്റെ് കുടുംബത്തിനു കഴിയാനുള്ളത് ഇവരുടെ കൈയില്‍ ഇല്ലാതിരിക്കില്ല !
പിന്നെ ഒട്ടും താമസിച്ചില്ല ,ആ പാവം സന്യാസികളുടെ ഭാണ്ഡവും തട്ടി പ്പറിച്ചു ഓടിപോകാന്‍ ശ്രമിക്കുന്നതിനിടയില്‍ അല്പം വിഹ്വല തയോടെ ആണെങ്കിലും അതിലൊരാള്‍ ചോദിച്ചു .
ഹേ രത്നകരാ മറ്റുള്ളവരുടെ മുതല്‍ അപഹരിക്കുന്നത് പാപമാണെന്നു നിനക്ക് അറിഞ്ഞൂടെ ? അതുകേട്ട് ചുണ്ടില്‍ ഊറിയ ചിരിയോടെ രത്നാകരന്‍ ചോദിച്ചു .
പാപവും പുണ്യവും നോക്കിയിരുന്നാല്‍ എന്റെക കുടുംബാംഗങ്ങള്‍ എന്ത് ഭക്ഷിക്കും ?മോക്ഷണവും പിടിച്ചു പറിയും കുലത്തൊഴില്‍ ആക്കിയ ഞങ്ങള്ക്ക് എന്ത് പാപം ,എന്ത് പുണ്യം ?
അയാളുടെ നിഷ്കളങ്കമായ ചോദ്യം കേട്ട് സപ്തര്ഷിണകള്‍ മൊഴിഞ്ഞു .
നീ ചെയ്യുന്ന പാപ കര്മചങ്ങള്ക്ക് ഭഗവാന്‍ ഒരു ദിവസം നിനക്ക് തീര്ച്ചയയായും ശിക്ഷ വിധിക്കും ,
അന്ന് നിന്റെച പാപ ഫലം ഭക്ഷിച്ചു ജീവിക്കുന്ന നിന്റെള കുടുംബാംഗങ്ങള്‍ അതിന്റെി ഓഹരി ശിക്ഷ ഏറ്റു വാങ്ങുമോ ?
ചോദ്യം കേട്ട അയാള്‍ ഉടനെ മറുപടി പറഞ്ഞു .
‘’അത് ഞാന്‍ എങ്ങനെയാണ് ഇപ്പോള്‍ പറയുക ?വീട്ടില്‍ ചെന്ന് ചോദിച്ചിട്ടല്ലാതെ എനിക്ക് ഉത്തരം പറയാന്‍ കഴിയില്ല’’ .
‘’ശരി ,എങ്കില്‍ നീ പോയി ചോദിച്ചു വരുന്നതുവരെ ഞങ്ങള്‍ ഇവിടെത്തന്നെ ചിലവഴിക്കാം’’ !
തിരിച്ചുള്ള യാത്രയില്‍ ഒക്കേയും കള്ളനായ അയാളുടെ മനസ്സില്‍ അതുവരെ ഉണ്ടാവാതിരുന്ന പല ചോദ്യങ്ങളും ഉയര്ന്നു .
അതില്‍ പ്രധാനം ,ആദ്യമായി തന്നെ കാണുന്ന ആ സന്യാസികള്‍ എങ്ങനെയാണ് തന്റെപ പേര് ചൊല്ലി വിളിച്ചത് ?
അങ്ങിനെ എങ്കില്‍ അവര്ക്ക് എന്തെങ്കിലും പ്രത്യേക സിദ്ധി ഉണ്ടാവുമായിരിക്കും ,എങ്കില്‍ ആ സിദ്ധി അവരില്‍ നിന്ന് പിടിച്ചു വാങ്ങിയാല്‍ തുടര്ന്നു ള്ള ജീവിതത്തില്‍ തനിക്കു പണ സമ്പാദനത്തിനു രാത്രി മുഴുവന്‍ ഇരുട്ടില്‍ കാത്തു നിന്ന് ഇരയെ പിടിക്കേണ്ട ,കൂടുതല്‍ ധനവുമായി വരുന്നവരെ തിരിച്ചറിയാന്‍ കഴിയുന്ന സിദ്ധികൊണ്ട് താന്‍ വളരെ കുറച്ചു അധ്വാനി ചാല്‍ മതിയെന്ന തീരുമാനവുമായി അയാള്‍ കുടിലിലേക്ക് എത്തി ചേര്ന്നുര.
അവിടെയതാ താന്‍ വരുന്നതും കാത്ത് തലേ ദിവസം മുതല്‍ വിശന്നു തളര്ന്നു കാത്തിരിക്കുന്ന ഭാര്യയും മക്കളും !
അയാളുടെ ഹൃദയം വേദന കൊണ്ട് വിങ്ങി ,തന്റെം മക്കള്‍ വിശന്നിരിക്കുന്നത് കണ്ടപ്പോള്‍ താനും അവരെ പോലെ പട്ടിണി യാണ് എന്ന് പാവം ആ പിതാവ് മറന്നു പോയി !
സപ്തര്ഷിവകളുടെ കൈയില്‍ നിന്നും തട്ടിയെടുന്ന ധാന്യം കൊണ്ട് വേഗം ഭക്ഷണമുണ്ടാക്കിയ അയാളുടെ ഭാര്യ അപ്പോളേക്കും തളര്ന്നുട തുടങ്ങിയിരുന്ന ഭര്ത്താടവിനേയും മക്കളേയും വിളിച്ചുണര്ത്തി ഭക്ഷണം വിളമ്പി .
കഴിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുന്നതിനിടയില്‍ അയാള്‍ തല ഉയര്ത്തിി അവരോടു ചോദിച്ചു .
‘’ഞാന്‍ മോഷ്ടിച്ചു കൊണ്ട് വരുന്ന ഈ സാധനങ്ങള്‍ മറ്റുള്ളവരുടെ അധ്വാന ഫലം ആണെന്നും അത് പാപ മാണെന്നും നിങ്ങള്ക്ക് അറിയാമോ ?
പാപം ചെയ്യുന്നവന് ശിക്ഷയായി ഭഗവാന്‍ നല്കുധന്ന നരകം എന്നോടൊപ്പം ഏറ്റു വാങ്ങാന്‍ എന്നോടൊപ്പം നിങ്ങളും ഉണ്ടാവില്ലേ ?
അയാളുടെ ആ ചോദ്യത്തിന് മറുപടി പറയാന്‍ ആ ഭാര്യക്കും മക്കള്ക്കുംോ ഒട്ടും താമസം വേണ്ടി വന്നില്ല .
‘’അതെങ്ങിനെ ശരിയാവും ?നീ കൊണ്ടുവരുന്ന ധനം കൊണ്ടല്ലേ ഞങ്ങളെ പോറ്റേണ്ടത് ?
അത് നിന്റെ് കടമ മാത്രമല്ലേ ?അത് ഭക്ഷിക്കുക മാത്രം ചെയ്യുന്ന ഞങ്ങള്‍ നിങ്ങളുടെ പാപങ്ങള്ക്കു ള്ള ശിക്ഷ എന്തിനു ഏറ്റു വാങ്ങണം ?
അവരുടെ ആ ചോദ്യം കേട്ട് അയാള്‍ ജീവിതത്തില്‍ ആദ്യമായി തന്റെന കര്മടത്തെ കുറിച്ചും അതിന്റെ അനന്തര ഫലങ്ങളെ കുറിച്ചും ചിന്തിച്ചു കൊണ്ട് വന്നവഴിയെ തിരിച്ചു യാത്രയായി ,വഴിയരികില്‍ തന്നേയും കാത്തിരിക്കുന്ന സപ്തര്ഷിുകളിലേക്ക് !
ത്രികാല ജ്ഞാനികള്‍ ആയ സപ്തര്ഷികകള്‍ അയാളുടെ വരവ് പ്രതീക്ഷിച്ചു തന്നെ ആണ് ഇരുന്നിരുന്നത് ,അടുത്തുവന്ന അയാളുടെ മുഖത്തെ കുറ്റബോധമോ വേദനകളോ ഒന്നും നോക്കാതെ സപ്തര്ഷിികള്‍ ചോദിച്ചു .
‘’നിന്റെോ ചോദ്യങ്ങള്ക്ക് ഉത്തരം കിട്ടിയോ രത്നകരാ ?
അയാള്‍ നടന്ന സംഭവങ്ങള്‍ എല്ലാം അവരോടു ഏറ്റു പറഞ്ഞു .
മാത്രവുമല്ല തന്റെട പാപങ്ങള്ക്കുാള്ള പരിഹാരവും ചോദിച്ചു .
രാമനാമം ഉരുവിടല്‍ എന്നത് കിരാതന്മാര്ക്ക്ള ഒരിക്കലും സാധ്യമല്ലാ എന്ന് അറിയാമായിരുന്ന സപ്തര്ഷിനകള്‍ അടുത്തുകണ്ട വൃക്ഷം ചൂണ്ടി കാട്ടി അവനോടു പറഞ്ഞു .
ഞങ്ങള്‍ തിരിച്ചു വരുന്നത് വരെ നീ ആ മരത്തിനെസ്മരിച്ചു കൊണ്ട് അതിനു താഴെ കാത്തിരിക്കുക .മടക്കയാത്രയില്‍ നിന്റെൊ ചോദ്യത്തിനുള്ള ഉത്തരവും കൊണ്ടായിരിക്കും ഞാങ്ങള്‍ വരിക.
അപ്പോള്‍ മുതല്‍ അയാള്‍ ആ മരത്തണലില്‍ ഇരുന്ന് മരാ ,മരാ മരാ എന്ന് ധ്യാനിക്കാന്‍ തുടങ്ങി !
അധികടിനമായ ധ്യാനത്തില്‍ മുഴുകിയിരുന്ന അയാള്‍ സംവത്സരങ്ങള്‍ കഴിഞ്ഞുപോയതറിയാതെ മരത്തിനെ ധ്യാനിച്ച്‌ കഴിച്ചുകൂട്ടുന്നതിനിടയില്‍ വളര്ന്നു വന്ന ചിതല്‍ പുറ്റ് (വാത്മീകം )അദേഹത്തെ മൂടി കളഞ്ഞു .
അപ്പോളാണ് സപ്തര്ഷികകള്‍ ആ വഴി തിരിച്ചു വരുന്നത് ,ചിതല്പുറ്റി നുള്ളില്‍ നിന്ന് വരുന്ന ‘’രാമാ രാമാ എന്ന മന്ത്രോച്ചാരണം കേട്ട് ആ പ്രദേശങ്ങളിലാ കെ ഒരു ദൈവീക പ്രഭ അലയടിക്കുന്നത് കണ്ടപ്പോള്‍ മാത്രമാണ് അവര്ക്ക് രത്നാകരനെ ഓര്മ്മ്വന്നത് ,
ഉടനെ അവര്‍ ഉറക്കെ വിളിച്ചു .
രത്നാകരാ ..............!പുറത്തുവരൂ !!!
വിളികേട്ടു വാത്മീകത്തിനു പുറത്തുവന്ന അദേഹത്തെകണ്ടു സപ്തര്ഷിടകള്‍ പോലും സ്തംഭിച്ചു പോയി ,അനേക വര്ഷാത്തെ ധ്യാനം കൊണ്ട് അയാള്‍ മുന്പ്ല കിരാതനായ രത്നാകരന്‍ ആണെന്ന് അവര്‍ പോലും തിരിച്ചറിയുന്നില്ല ,
അദേഹം ആണത്രേ പിന്നീട് മാനുഷ്യ കുലത്തെ ഇളക്കി മറിക്കുന്ന സത്ചിന്തകള്‍ അടങ്ങിയ മഹാ ഗ്രന്ഥമായ ‘’രാമായണം ‘’രചിച്ചത് !!!
എത്ര കിട്ടിയാലും അന്നന്നത്തേക്ക് മാത്രം ഉപയോഗിക്കും എന്നല്ലാതെ കിട്ടുന്നതില്‍ നിന്ന് എന്തെങ്കിലും ഒന്നു മാറ്റി വക്കാന്‍ കഴിയാത്ത അവനു ഒരു ദിവസം പോലും തൊഴില്‍ ചെയ്യാതെ ഇരിക്കാന്‍ കഴിയുമായിരുന്നില്ല .
ഇന്നിപ്പോള്‍ അര്ദ്ധക രാത്രിമുതല്‍ അയാള്‍ കാത്തിരുന്നിട്ടും ആരേയും കാണാഞ്ഞു നിരാശയോടെ തിരിച്ചു പോകാമെന്ന് കരുതിയപ്പോള്‍ ആണ് ,അതാ വരുന്നു സപ്തര്ഷി്കള്‍!
കണ്ടിട്ട് സന്യാസികള്‍ ആണ് എന്ന് ഒറ്റ നോട്ടത്തില്‍ മനസ്സിലായെങ്കിലും ഇന്നൊരു ദിവസം തന്റെ് കുടുംബത്തിനു കഴിയാനുള്ളത് ഇവരുടെ കൈയില്‍ ഇല്ലാതിരിക്കില്ല !
പിന്നെ ഒട്ടും താമസിച്ചില്ല ,ആ പാവം സന്യാസികളുടെ ഭാണ്ഡവും തട്ടി പ്പറിച്ചു ഓടിപോകാന്‍ ശ്രമിക്കുന്നതിനിടയില്‍ അല്പം വിഹ്വല തയോടെ ആണെങ്കിലും അതിലൊരാള്‍ ചോദിച്ചു .
ഹേ രത്നകരാ മറ്റുള്ളവരുടെ മുതല്‍ അപഹരിക്കുന്നത് പാപമാണെന്നു നിനക്ക് അറിഞ്ഞൂടെ ? അതുകേട്ട് ചുണ്ടില്‍ ഊറിയ ചിരിയോടെ രത്നാകരന്‍ ചോദിച്ചു .
പാപവും പുണ്യവും നോക്കിയിരുന്നാല്‍ എന്റെക കുടുംബാംഗങ്ങള്‍ എന്ത് ഭക്ഷിക്കും ?മോക്ഷണവും പിടിച്ചു പറിയും കുലത്തൊഴില്‍ ആക്കിയ ഞങ്ങള്ക്ക് എന്ത് പാപം ,എന്ത് പുണ്യം ?
അയാളുടെ നിഷ്കളങ്കമായ ചോദ്യം കേട്ട് സപ്തര്ഷിണകള്‍ മൊഴിഞ്ഞു .
നീ ചെയ്യുന്ന പാപ കര്മചങ്ങള്ക്ക് ഭഗവാന്‍ ഒരു ദിവസം നിനക്ക് തീര്ച്ചയയായും ശിക്ഷ വിധിക്കും ,
അന്ന് നിന്റെച പാപ ഫലം ഭക്ഷിച്ചു ജീവിക്കുന്ന നിന്റെള കുടുംബാംഗങ്ങള്‍ അതിന്റെി ഓഹരി ശിക്ഷ ഏറ്റു വാങ്ങുമോ ?
ചോദ്യം കേട്ട അയാള്‍ ഉടനെ മറുപടി പറഞ്ഞു .
‘’അത് ഞാന്‍ എങ്ങനെയാണ് ഇപ്പോള്‍ പറയുക ?വീട്ടില്‍ ചെന്ന് ചോദിച്ചിട്ടല്ലാതെ എനിക്ക് ഉത്തരം പറയാന്‍ കഴിയില്ല’’ .
‘’ശരി ,എങ്കില്‍ നീ പോയി ചോദിച്ചു വരുന്നതുവരെ ഞങ്ങള്‍ ഇവിടെത്തന്നെ ചിലവഴിക്കാം’’ !
തിരിച്ചുള്ള യാത്രയില്‍ ഒക്കേയും കള്ളനായ അയാളുടെ മനസ്സില്‍ അതുവരെ ഉണ്ടാവാതിരുന്ന പല ചോദ്യങ്ങളും ഉയര്ന്നു .
അതില്‍ പ്രധാനം ,ആദ്യമായി തന്നെ കാണുന്ന ആ സന്യാസികള്‍ എങ്ങനെയാണ് തന്റെപ പേര് ചൊല്ലി വിളിച്ചത് ?
അങ്ങിനെ എങ്കില്‍ അവര്ക്ക് എന്തെങ്കിലും പ്രത്യേക സിദ്ധി ഉണ്ടാവുമായിരിക്കും ,എങ്കില്‍ ആ സിദ്ധി അവരില്‍ നിന്ന് പിടിച്ചു വാങ്ങിയാല്‍ തുടര്ന്നു ള്ള ജീവിതത്തില്‍ തനിക്കു പണ സമ്പാദനത്തിനു രാത്രി മുഴുവന്‍ ഇരുട്ടില്‍ കാത്തു നിന്ന് ഇരയെ പിടിക്കേണ്ട ,കൂടുതല്‍ ധനവുമായി വരുന്നവരെ തിരിച്ചറിയാന്‍ കഴിയുന്ന സിദ്ധികൊണ്ട് താന്‍ വളരെ കുറച്ചു അധ്വാനി ചാല്‍ മതിയെന്ന തീരുമാനവുമായി അയാള്‍ കുടിലിലേക്ക് എത്തി ചേര്ന്നുര.
അവിടെയതാ താന്‍ വരുന്നതും കാത്ത് തലേ ദിവസം മുതല്‍ വിശന്നു തളര്ന്നു കാത്തിരിക്കുന്ന ഭാര്യയും മക്കളും !
അയാളുടെ ഹൃദയം വേദന കൊണ്ട് വിങ്ങി ,തന്റെം മക്കള്‍ വിശന്നിരിക്കുന്നത് കണ്ടപ്പോള്‍ താനും അവരെ പോലെ പട്ടിണി യാണ് എന്ന് പാവം ആ പിതാവ് മറന്നു പോയി !
സപ്തര്ഷിവകളുടെ കൈയില്‍ നിന്നും തട്ടിയെടുന്ന ധാന്യം കൊണ്ട് വേഗം ഭക്ഷണമുണ്ടാക്കിയ അയാളുടെ ഭാര്യ അപ്പോളേക്കും തളര്ന്നുട തുടങ്ങിയിരുന്ന ഭര്ത്താടവിനേയും മക്കളേയും വിളിച്ചുണര്ത്തി ഭക്ഷണം വിളമ്പി .
കഴിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുന്നതിനിടയില്‍ അയാള്‍ തല ഉയര്ത്തിി അവരോടു ചോദിച്ചു .
‘’ഞാന്‍ മോഷ്ടിച്ചു കൊണ്ട് വരുന്ന ഈ സാധനങ്ങള്‍ മറ്റുള്ളവരുടെ അധ്വാന ഫലം ആണെന്നും അത് പാപ മാണെന്നും നിങ്ങള്ക്ക് അറിയാമോ ?
പാപം ചെയ്യുന്നവന് ശിക്ഷയായി ഭഗവാന്‍ നല്കുധന്ന നരകം എന്നോടൊപ്പം ഏറ്റു വാങ്ങാന്‍ എന്നോടൊപ്പം നിങ്ങളും ഉണ്ടാവില്ലേ ?
അയാളുടെ ആ ചോദ്യത്തിന് മറുപടി പറയാന്‍ ആ ഭാര്യക്കും മക്കള്ക്കുംോ ഒട്ടും താമസം വേണ്ടി വന്നില്ല .
‘’അതെങ്ങിനെ ശരിയാവും ?നീ കൊണ്ടുവരുന്ന ധനം കൊണ്ടല്ലേ ഞങ്ങളെ പോറ്റേണ്ടത് ?
അത് നിന്റെ് കടമ മാത്രമല്ലേ ?അത് ഭക്ഷിക്കുക മാത്രം ചെയ്യുന്ന ഞങ്ങള്‍ നിങ്ങളുടെ പാപങ്ങള്ക്കു ള്ള ശിക്ഷ എന്തിനു ഏറ്റു വാങ്ങണം ?
അവരുടെ ആ ചോദ്യം കേട്ട് അയാള്‍ ജീവിതത്തില്‍ ആദ്യമായി തന്റെന കര്മടത്തെ കുറിച്ചും അതിന്റെ അനന്തര ഫലങ്ങളെ കുറിച്ചും ചിന്തിച്ചു കൊണ്ട് വന്നവഴിയെ തിരിച്ചു യാത്രയായി ,വഴിയരികില്‍ തന്നേയും കാത്തിരിക്കുന്ന സപ്തര്ഷിുകളിലേക്ക് !
ത്രികാല ജ്ഞാനികള്‍ ആയ സപ്തര്ഷികകള്‍ അയാളുടെ വരവ് പ്രതീക്ഷിച്ചു തന്നെ ആണ് ഇരുന്നിരുന്നത് ,അടുത്തുവന്ന അയാളുടെ മുഖത്തെ കുറ്റബോധമോ വേദനകളോ ഒന്നും നോക്കാതെ സപ്തര്ഷിികള്‍ ചോദിച്ചു .
‘’നിന്റെോ ചോദ്യങ്ങള്ക്ക് ഉത്തരം കിട്ടിയോ രത്നകരാ ?
അയാള്‍ നടന്ന സംഭവങ്ങള്‍ എല്ലാം അവരോടു ഏറ്റു പറഞ്ഞു .
മാത്രവുമല്ല തന്റെട പാപങ്ങള്ക്കുാള്ള പരിഹാരവും ചോദിച്ചു .
രാമനാമം ഉരുവിടല്‍ എന്നത് കിരാതന്മാര്ക്ക്ള ഒരിക്കലും സാധ്യമല്ലാ എന്ന് അറിയാമായിരുന്ന സപ്തര്ഷിനകള്‍ അടുത്തുകണ്ട വൃക്ഷം ചൂണ്ടി കാട്ടി അവനോടു പറഞ്ഞു .
ഞങ്ങള്‍ തിരിച്ചു വരുന്നത് വരെ നീ ആ മരത്തിനെസ്മരിച്ചു കൊണ്ട് അതിനു താഴെ കാത്തിരിക്കുക .മടക്കയാത്രയില്‍ നിന്റെൊ ചോദ്യത്തിനുള്ള ഉത്തരവും കൊണ്ടായിരിക്കും ഞാങ്ങള്‍ വരിക.
അപ്പോള്‍ മുതല്‍ അയാള്‍ ആ മരത്തണലില്‍ ഇരുന്ന് മരാ ,മരാ മരാ എന്ന് ധ്യാനിക്കാന്‍ തുടങ്ങി !
അധികടിനമായ ധ്യാനത്തില്‍ മുഴുകിയിരുന്ന അയാള്‍ സംവത്സരങ്ങള്‍ കഴിഞ്ഞുപോയതറിയാതെ മരത്തിനെ ധ്യാനിച്ച്‌ കഴിച്ചുകൂട്ടുന്നതിനിടയില്‍ വളര്ന്നു വന്ന ചിതല്‍ പുറ്റ് (വാത്മീകം )അദേഹത്തെ മൂടി കളഞ്ഞു .
അപ്പോളാണ് സപ്തര്ഷികകള്‍ ആ വഴി തിരിച്ചു വരുന്നത് ,ചിതല്പുറ്റി നുള്ളില്‍ നിന്ന് വരുന്ന ‘’രാമാ രാമാ എന്ന മന്ത്രോച്ചാരണം കേട്ട് ആ പ്രദേശങ്ങളിലാ കെ ഒരു ദൈവീക പ്രഭ അലയടിക്കുന്നത് കണ്ടപ്പോള്‍ മാത്രമാണ് അവര്ക്ക് രത്നാകരനെ ഓര്മ്മ്വന്നത് ,
ഉടനെ അവര്‍ ഉറക്കെ വിളിച്ചു .
രത്നാകരാ ..............!പുറത്തുവരൂ !!!
വിളികേട്ടു വാത്മീകത്തിനു പുറത്തുവന്ന അദേഹത്തെകണ്ടു സപ്തര്ഷിടകള്‍ പോലും സ്തംഭിച്ചു പോയി ,അനേക വര്ഷാത്തെ ധ്യാനം കൊണ്ട് അയാള്‍ മുന്പ്ല കിരാതനായ രത്നാകരന്‍ ആണെന്ന് അവര്‍ പോലും തിരിച്ചറിയുന്നില്ല ,
അദേഹം ആണത്രേ പിന്നീട് മാനുഷ്യ കുലത്തെ ഇളക്കി മറിക്കുന്ന സത്ചിന്തകള്‍ അടങ്ങിയ മഹാ ഗ്രന്ഥമായ ‘’രാമായണം ‘’രചിച്ചത് !!!
No comments:
Post a Comment