ഉപ്പോളം ഒക്കുമോ ഉപ്പിട്ട് വച്ച വട്ടി ?

നീണ്ട ജീവിത യാത്രകള്‍ ,കണ്ടു മറന്ന മുഖങ്ങള്‍ ,വേദനയുടെ കൂരമ്പുകള്‍തറച്ചു ചോര ഒലിപ്പിക്കുന്ന ഹൃദയം മറച്ചു വച്ച് എല്ലാവരോടും ചിരിച്ചു, കാരണം ഓരോ മനുഷ്യരും സ്വന്തം വേദനകളുടെ അഗ്നിപര്‍വ്വതങ്ങള്‍ താങ്ങി നടക്കുന്നവര്‍ ആണെന്ന തിരിച്ചറിവ് തന്നെ !ആ വേദനകള്‍ ആണ് പലപ്പോഴും അക്ഷരങ്ങളിലൂടെ ദാര്‍ഷ്ട്യം ആയി പുറത്തു വരുന്നത് എന്ന് തിരിച്ചറിഞ്ഞത് കൊണ്ട്   അവരോടു ആരോടും സ്ഥായിയായ ഒരു വെറുപ്പ്‌  തോന്നിയിട്ടില്ല, എന്നിട്ടും എന്തേ എല്ലാം അറിയുന്ന ദൈവം എന്നെ മറ്റുള്ളവര്‍ ഒരുക്കുന്ന കുരിശില്‍ തൂക്കിക്കിയിട്ടു കൈകൊട്ടി ചിരിക്കുന്നത് കണ്ട് നിസങ്കത നടിക്കുന്നു ? സ്വന്തം കാര്യങ്ങള്‍ മാത്രം നോക്കി ജീവിക്കാന്‍ പഠിപ്പിക്കാതെ എന്തിനാണ് നീ എന്നില്‍ ആര്‍ദ്രമായൊരു ഹൃദയം നല്‍കിയത് ?അതുകൊണ്ട് മാത്രമല്ലേ ദേവാ എന്‍റെ കണ്ണുനീരിനെ പോസ്റ്റുകള്‍ ആക്കി ലൈക്കുകളും കമെന്റുകളും വാരി കൂട്ടുന്ന സഹജീവിയായൊരു സ്ത്രീക്ക് പിതൃ പുണ്യമായി കിട്ടിയ പഠിപ്പും ,പത്രാസും ,ഉയര്‍ന്ന ഉദ്യോഗവും ഒക്കെ കൊണ്ട് അഹങ്കരിക്കാം ...... പക്ഷേ,രണ്ടര മാസക്കാലം എന്‍റെ ശബ്ദത്തിലൂടെയും അക്ഷരങ്ങളില്‍ കൂടിയും ഒക്കെ എന്‍റെ വേദനകള്‍ ഒക്കേയും ഏറ്റു വാങ്ങിയ എന്‍റെ ഗുരുവിനു എങ്ങനെയാണ് എനിക്കെതിരെ സംസാരിക്കാന്‍ കഴിയുന്നത്‌ ? അതിനു മാത്രം ഞാന്‍ ചെയ്ത തെറ്റ് എന്താണാവോ?നേട്ടങ്ങള്‍ക്ക്‌ വേണ്ടി മാത്രം ആയിരുന്നുവോ അദേഹം എന്നോട് സഹാനുഭൂതി കാട്ടിയിരുന്നത് ?അതുകൊണ്ടായിരിക്കാം അദേഹം എഴുതിയത് ''വെടക്കാക്കി തനിക്കാക്കാന്‍ ശ്രമിക്കുന്ന തന്ത്രം ആണ് എന്റേത് എന്ന്!ഹി ഹി ഹി ....

അതിന് വേണ്ടി തേജോവധം ചെയ്യപ്പെടുന്ന എന്‍റെ മനസ്സിലെ നന്മകളെ അണയാതെ കാക്കണേ എന്‍റെ ദേവാ !!!