ദാരിദ്രയായി ജനിച്ചു ,ദാരിദ്ര്യത്തില്‍ വളര്‍ന്നു .പതിമൂന്നു വയസ്സുമുതല്‍ പാടത്തും പറമ്പിലും അദ്വാനിച്ചു.പെറ്റമ്മയുടെ കണ്ണുനീര്‍ കണ്ടു വളര്‍ന്നു.സ്നേഹത്തിനു വേണ്ടി കൊതിച്ച് അമ്മയുടെ മാറിലേക്ക്‌ ഒന്ന് മുഖം പൂഴ്ത്താന്‍ ആഗ്രഹിച്ചപ്പോളെക്കെയും വെറുപ്പോടെ എന്നെ തള്ളിമാറ്റിയിരുന്ന അമ്മയുടെ മനസ്സില്‍ എന്തായിരുന്നു എന്ന് തിരിച്ചറിയാന്‍ കഴിയുന്നതിനു മുന്‍പേ ഓര്‍മ്മകള്‍ നഷ്ട്ടപെട്ട നിലയില്‍ ആയിരുന്നു അമ്മ ,കൂടപ്പിറപ്പുകള്‍ ഒക്കേയും അമ്മയെ അടിക്കുകയും വേദനിപ്പിക്കുകയും ഒക്കെ ചെയ്യുമ്പോള്‍ അമ്മക്ക് വേണ്ടി വാദിച്ചിരുന്നു ഞാന്‍ , കാരണം അമ്മയുടെ അദ്വാനം ,കഷ്ടപാടുകള്‍ ഒക്കെ ഏറ്റവും കൂടുതല്‍ കണ്ടു വളര്‍ന്നത്‌ ഞാന്‍ ആയിരുന്നു .

മറ്റു സഹോദരങ്ങള്‍ ഒക്കേയും ഏഴും എട്ടും വയസ്സുള്ളപ്പോള്‍ മുതല്‍ അമ്മയെ പിരിഞ്ഞു ഓരോരോ വീടുകളില്‍ അടിമകള്‍ ആയി പോയത് കൊണ്ട് അവര്‍ക്കാര്‍ക്കും അമ്മയുടെ സ്നേഹമോ നൊമ്പരങ്ങളോ മനസ്സിലാക്കാന്‍ കഴിഞ്ഞിരുന്നില്ല ,

അതുകൊണ്ട് തന്നെ അവരെ ആരേയും ഒരിക്കലും കുറ്റപ്പെടുത്തിയിട്ടും ഇല്ല .

ജാതിമതഭേദമന്യേ നാട്ടുകാരുടെ എല്ലാം സ്നേഹം പിടിച്ചുപറ്റി ജീവിക്കാന്‍ കഴിഞ്ഞ ബാല്യകാലം.

പഠിക്കാന്‍ ഏറെ ഇഷ്ടമുണ്ടായിട്ടും അതിനു കഴിയാതെ വന്നത് അമ്മയുടെ ദാരിദ്ര്യം മൂലം .

കാണാന്‍ സുന്ദരിയായിരുന്ന അമ്മക്ക് വിധവയായപ്പോള്‍ ഭര്‍ത്താവിന്‍റെ കൂട്ടുകാരന്‍റെ സഹായങ്ങള്‍ സ്വീകരിച്ചതിനു കിട്ടിയ കൂലി ,സ്വന്തം ഗര്‍ഭപാത്രത്തില്‍ ആയിപോയത്,പൊട്ടികാളിയുടെ ഏറ്റവും വലിയ തെറ്റുകളില്‍ ഒന്നായിരുന്നോ ? അങ്ങിനെ ചിന്തിക്കേണ്ടി വന്ന പല സന്ദര്‍ഭങ്ങളും പിന്നീട് ഉണ്ടായിടുണ്ട് ജീവിതത്തില്‍ ,എന്നിട്ടും സ്വയം കുറ്റപ്പെടുത്താന്‍ അല്ലാതെ മറ്റുള്ളവരില്‍ ആ കുറ്റങ്ങള്‍ ഒന്നും ചാര്‍ത്തി കൊടുക്കാന്‍  കഴിയാതിരുന്നത് ഓരോ രാത്രിയിലും അടക്കി പിടിച്ചു കരയുന്ന അമ്മയുടെ കണ്ണുനീരിന്റെ ഉപ്പ് ,അമ്മ ഉറങ്ങി കഴിയുമ്പോള്‍ അമ്മക്ക് നല്‍കിയിരുന്ന ഉമ്മകളിലൂടെ ചുണ്ടുകള്‍ ഏറ്റു വാങ്ങിയിരുന്നത്

കൊണ്ടാണ് !അന്നൊക്കെ ആ ഉമ്മകള്‍ അമ്മ അറിഞ്ഞിരുന്നോ ആവോ ?അമ്മയുണ്ടായിരുന്നെങ്കില്‍ ചോദിക്കാമായിരുന്നു !!!