പ്രിയസുഹൃതെ ...ഇന്നലെ ചേട്ടായിയോടൊപ്പം ബിസ്സി ആകേണ്ടി വന്നു .പതിനൊന്നു മണി ആയപ്പോലെക്കും ,എന്‍റെ മനസ്സിലെ സന്തോഷമൊക്കെ അവസാനിച്ചിരുന്നു .
അതാണ്‌ വരാതെ പോയത് .അത് കഴിഞ്ഞു കിടന്നുറങ്ങി
ഉണര്‍വിനും ഉറക്കത്തിനും ഇടക്കുള്ള നൂല്‍ പാലത്തിലൂടെഇത്രയും സമയം .
ഏതോ കാരണത്താല്‍ ഞെട്ടി ഉണര്‍ന്നതാണ് ഇപ്പോള്‍ ......
അങ്ങിനെ കണ്ണുകള്‍ മിഴിച്ചു കിടന്നപ്പോള്‍ എന്തോ വല്ലായ്മ .പഴയ പ്രണയം (മരണം )പതുക്കെ തല നീട്ടുന്നത് പോലെ .ഒറ്റക്കാകുമ്പോളും നിരാലംബയാകുംപോളും ആണ് എന്നോട് അവന്‍ പ്രണയ ഭാവം കാട്ടാറുള്ളത്. അവനെ അങ്ങനെ എന്നിലേക്ക്‌ ചൂഴ്ന്നിറങ്ങാന്‍ വിടാന്‍ വയ്യ .അതുകൊണ്ടാണ് ഉണര്‍ന്നതും ഈ വിചനമായ സ്ഥലത്ത് വന്നു
എന്‍റെ ഹൃദയം ഇവിടെ പകര്‍ത്തി എഴുതുന്നത്‌ .ചാരിത്ര്യത്തിന്റെ
നീക്കു പോക്കുകള്‍ എഴുത്ത് തുടരുന്നു . ഇരുന്നിരുന്ന് വല്ലാത്ത നടു വേദന , എങ്കിലും തീവ്രമായ ഈ വേദനകള്‍ ക്കിടയില്‍ ആ എഴുത്ത് കൂടുതല്‍ മിഴിവേകും എന്ന് ഞാന്‍ വിശ്വസിക്കുന്നു .നാളെ കാണാം എന്ന് വിശ്വസിക്കുന്നു . ചില കൂടി കാഴ്ചകള്‍ അനിവാര്യമാണ് എന്നത് പോലെ തന്നെയാണ് ചില വേര്‍പാടുകളും ,അങ്ങിനെ ആയിരുന്നു ഉണ്ണ്യേട്ടനു മായുള്ള എന്‍റെ കൂടി കാഴ്ച. ഈ ലോകത്തിന്‍റെ നീതികള്‍ക്ക് അനുസരിച്ച് ജീവിക്കാന്‍ കഴിയാത്ത മനസ്സ് എനിക്ക് സമ്മാനിച്ച ദൈവത്തോട് എനിക്കുള്ള നന്ദിയും സ്നേഹവും അളവറ്റതാണ് .അത് കൊണ്ട് തന്നെയാണ് തളര്‍ന്നു പോയപ്പോള്‍ ഒക്കെ ആരുടേയെങ്കിലും ഒക്കെ രൂപത്തില്‍ അവന്‍ എന്നിലേക്ക്‌ അവതരിച്ചിട്ടുള്ളത്‌ ,എന്‍റെ സ്വപ്‌നങ്ങള്‍ ....പ്രതീക്ഷകള്‍ ...ലോകത്തിനു വേണ്ടി ചെയ്യാന്‍ ആഗ്രഹിക്കുന്ന നന്മകള്‍ ഇവയൊക്കെ ആണ് ഈ പ്രതിസന്തികളിലും എന്നെ പിടിച്ചു നില്‍ക്കാന്‍ സഹായിക്കുന്നത്
No comments:
Post a Comment